Becerik‘SİZ’ misiniz? ‘BAŞARI’ya dair

Becerik‘SİZ’ misiniz? ‘BAŞARI’ya dair

Film Tavsiyesi: YERDEKİ YILDIZLAR

Özellikle Öğretmenler ve Öğretmen adayları için yada okul başarısında zorluk yaşamış herkese tavsiye edebileceğim, ailece izlenebilecek bir film.

Bu filmde ‘Disleksi’ problemi olan, belki de hepimizden küçük bir parça taşıyan Ishaan ın hikayesini izliyoruz,

Öncelikle –Disleksi- nedir?

ecee2

Disleksi, zekası normal ya da normal üstü olan; herhangi bir özrü olmayan okuma, yazma, matematik, kendini ifade etme, düşünme, zaman ve mekanda yönelme alanlarından biri veya birkaçında yetersizliğe yol açan bir bozukluktur. Okuma bozukluğu (Disleksi), aritmetik bozukluğu (Discalculi), Yazılı anlatım bozukluğu (Disgrafi) gibi çeşitlenebiliyor. Kısaca öğrenme güçlüğü: Çocuğun yaşına, zekasına ve sosyokültürel özelliklerine göre akademik olarak beklenenin oldukça altında performans göstermesidir.


Filmde ana karakter olarak disleksi problemi olan Ishaan isimli bir çocuk, yan karakterler olarak annesi, babası, erkek kardeşi, okul ortamı ve yatılı okulda sıradışı bakış açısı ile herkesin tembel ve işe yaramaz buluduğu Ishaan ın yaratıcı yeteneklerini keşfedip onu hayata bağlayacak bir sanat öğretmeni var.

 Filmin başında anlayışsız bir baba ve anlayışsız öğretmen profilleri görüyoruz.

Filmde babası okulda başarısız olan Ishaan ı terketmekle ve yatılı okula göndermek ile korkutuyor. Okulda öğretmeni onu, sorulan soruları cevaplayamayınca sınıfta arkadaşlarının içinde azarlıyor, dersten atıyor, annesi ve erkek kardeşi hariç herkes ona işe yaramaz biri, baş belası veya aptal biri olduğunu söylüyorlar. Bu özgüven kırıcı davranışlar, motivasyon düşüklüğü yaşatıp Ishaan ı uyum sağlayamadığı ortamdan daha da dışlanmasına sebep oluyor.

 Aslında Ishaan hayal dünyası ve yaratıcılığı çok gelişmiş bir çocuk. Resim yapmayı ve hayvanları çok seviyor. Rakam ve harfler gibi formları yaratıcılığı ile başka şeylere benzetip, içinde kendisinin kahraman olduğu masallar yaratabiliyor ve bunları başarılı şekilde resmedebiliyor. Maalesef ki, onun bu özel yeteneklerine hiç kimse dikkat etmiyor ve etrafındaki herkesin beklentisi okul müfredatındaki genel derslerinde ‘geçer not’ alabilmesi. Annesi ve erkek kardeşi hariç herkes onun ‘Başarılı’ ve ‘iyi’ bir çocuk olmasını sadece okuldaki ders notlarının başarısı ve ‘disiplin’ kurallarına uyup, rutin günlük düzene geç kalmaması ile gerçekleşeceğine inanıyorlar ve zaten sınıfta kaldığı halde okumayı hala öğrenememiş Ishaan endişe duygusu ile zamanla içine kapanmaya başlıyor.

Ishaan ın ödevlerini yapmadığı ve okulda kontrol olan bir gün, ailesinin yazması gereken izin yazısını abisine yazdırıp, herkesin sabrını taşırıyor. Bu olaydan sonra ailesi onu yatılı okula gönderiyor. Dışlanmışlık, özgüven eksikliği gibi problemler ile boğulmuş olan çocuk yatılı okulda terkedilmişlik hissi ile tamamen içine kapanıyor ve öfke duygusu yükseliyor. Yatılı okuldaki öğretmenlerinde cezalandırıcı tavırları, Ishaan ı çok sevdiği resim dersinden bile soğutuyor.

Tam o dönemde bir değişiklik oluyor; katı kuralları olan resim öğretmenleri yerine bir geçici Öğretmen, (Amir Khan) işe başlıyor, filmde derse flüt çalarak eğlenceli giriş yaptığını görüyoruz.  

Çocuklara klasik sistemde perspektif kuralları ile vazo veya cisim çizdirmek yerine onları özgür bırakıp yaratıcıklarını gösterebilecekleri serbest resim çizmelerini istiyor. Her öğrenci ile tek tek ilgilenirken Ishaan ın içine kapanıkığını farkedip onu hedef göstermeden, disleksi problemi olan Einstein, Picasso, Edison gibi dâhilerden bahsedip güdüleme ve teşvik ile kırılmış özgüvenini tamir ediyor. Bu motivasyon ve etkili iletişimden sonra Ishaan gelişmeler katediyor, okumayı öğrenip, küstüğü resim hobisine tekrar başlıyor ve filmin sonunda resim yarışmasında öğretmenini bile geçerek birincilik kazanıyor.  

Sonuç olarak,

Dislektik çocuklarda çeşitli duygulanımlar görülüyor. Çocuk akranları ile kendini kıyaslayarak gerçekleştiremedikleri eylemler için sürekli başarısız olabileceği hissi ile sürekli endişe halinde olabilirler. Ayrıca bu çocukların öfkeleri zamanla kızgınlığa dönüşebilir ve bu kızgınlıklarını veli, öğretmen ve okula yönlendirebilirler. Kızgınlığını okulda daha pasif (bir köşeye çekilip oturma, küsme) bir şekilde yansıtırken, ailesine karşı kızgınlığını aktif bir şekilde yöneltebilirler. Ev ortamı bu kızgınlığı atması için çok güvenli ve elverişli bir yer olduğundan açığa çıkarmayı tercih ederler. Dislektik çocuklarda değersizlik duygusu, düşük özgüven algısı yoğun olabilir ve depresyona meyilli olabilirler.  

Humphrey’in (2003) de bahsettiği gibi disleksisi olan çocuklar için olumlu bir benlik hissi geliştirmede öğretmenlerin rolü oldukça önemlidir. Öğretmenler, yaptıkları çalışmalarla öğrencide akademik ilerlemeler yaratabilir (Exley, 2003). Öğretmen, anne-baba veya çocuğun birincil çevresindeki insanların dikkat etmesi gereken, çocuğun duygularına kulak verip, duygusal ihtiyaçlarını belirlemeye çalışmak, duygularını ifade etmede zorluk yaşayacağından duygularını nasıl anlatması gerektiğini öğretmek, beklenmeyen bir davranışla veya düşük bir karneyle karşılaştığınızda'tembel' gibi etiketlere uzak durmak, notlardan çok göstermiş olduğu çabanın önemli olduğunu, başarmak için çabalamanın çok daha önemli olduğunu hissettirmektir.

Bir eğitimci olarak sınavlarda alınan notların, hiçbir zaman hiçbir bir çocuğun değerini veya zekasını yansıttığına inanmadığımı, sadece yapılan o sınavın ölçüsü olabileceğini söylemek istiyorum. Asıl başarı, bence yeteneklere yönelik doğru tercihler yapmak ve yeteneklerimiz ile sevdiğimiz işi yada kendimizi keşfederken göstereceğimiz ‘çaba’dır diyerek yazımı bitiriyorum.

Hepimize ‘başarı’lar J

Referanslar:

Balcı, E. (2019). Disleksi Hakkında Öğretmen Görüşleri ve Karşılaştıkları Sorunlar . Ege Eğitim Dergisi , 20 (1) , 162-179 . DOI: 10.12984/egeefd.453922

Exley, S. (2003). The effectiveness of teaching strategies for students with dyslexia based on their preferred learning styles. British Journal of Special Education, 30(4), 213-220. doi:10.1111/j.0952- 3383.2003.00313.x

Humphrey, N. (2003). Facilitating a positive sense of self in pupils with dyslexia: the role of teachers and peers. Support for Learning, 18(3), 130-136. doi: 10.1111/1467-9604.00295

Yazar: Ece APAN (Akademisyen-İç mimar / Ressam)

Banner Bottom

Hiç resim yok
?>